Od Was

Często spotykamy się z miłymi gestami czytelników w postaci wierszyków czy prac graficznych. Właśnie
w tym celu powstał owy dział. Projekt będzie również służył autorom upominków, którzy będą mieli okazję pokazać swój talent.
Na tej stronie będą znajdować się dobre prace konkursowe, rysunki, opowiadania - wszystko, co chcielibyście dać od siebie.
Dziękujemy za wszystkie nadesłane prace!

PS. Jeśli masz jakąś rzecz do oddania na potrzeby konkursu jako nagrodę, czyli krótko mówiąc chcesz zostac sponsorem bloga, ogłoś się w komentarzach tutaj, a nie w innych zakładkach i koniecznie podaj swój login na Howrse a jeśli to możliwe, to również co możesz dac ;)

Mity o chmurce

kasiula0903

Jak wiadomo pegazy nie są zwykłymi końmi. Ale skąd się wzięły? I co mają wspólnego z chmurką?

Pegazy...Tak...Jeden z nich bardzo dawno temu przyleciał z nieba. Był wyjątkowy...Wiecznie młody...Nigdy się nie starzał...Pewnego dnia przybył do Howrse, aby obejrzeć świat chociaż jeden raz z normalnego punktu widzenia, a nie jak zawsze z góry. Jego skrzydła były całe w chmurach, tylko gdzieniegdzie widać było pojedyncze pióra...Gdy gracze Howrse dowiedzieli się, że koń ten jest wiecznie młody, skrzydła jego są zrobione z chmury, a on sam jest pegazem, zapragnęli poznać czy i na zwykłe konie będą one działać odmładzająco. Pewna mądra małpka powiedziała im sekret, że chmurki odmładzają, ale tylko konie...Tak więc zakradali się na pegaza i próbowali łapać w klatki te kruche części niebios, ale nikomu się to nie udawało. W końcu jeden z graczy złapał chmurkę w specjalną klatkę i od tego czasu wszyscy ciągle tak postępowali, aż wreszcie magiczny pegaz odleciał pozbawiony odmładzającego czaru obłoków. Unosząc się teraz tylko na skrzydłach przybranych w pióra, poleciał... Poleciał w poszukiwaniu następnych chmur, które  z powrotem będą mogły przywrócić mu młodość...

Weronika Duś

Po ziemi od dawna krążyły opowieści o dziwnych zjawiskach. Jednym z
nich była historia o mgiełce, która sprawiała, że wszelkie istoty,
które weszły w kontakt z nią stawały się nieznacznie młodsze. Na
ogół
nikomu to nie przeszkadzało, z wyjątkiem przypadków, kiedy znikały
stworzenia nowo narodzone. Po kilkunastu takich zniknięciach, w
różnych częściach świata, zrodził się niepokój. Istoty wszelakiej
maści, zwierzęta i ludzie, zwrócili się do bogów z prośbą, by
pomogli
im ową chmurę ujarzmić. Z początku nie przejawiali zainteresowania
prośbami istot, jednak pewnego dnia, zdarzył się wypadek. Ulubiony
kociak boskiej królowej znikł w tajemniczej mgle. Bogini wpadła w
rozpacz, ponieważ była do niego przywiązana. Wreszcie sprawa chmury
przestała być jej obojętna. Poszła więc do swojego męża - boskiego
króla, z prośbą, by posłuchał głosów istot zamieszkujących
ziemię.
Jednak on, nienauczony doświadczeniem, nie chciał im pomóc i zniszczyć
chmury. Zdenerwowana obojętnością męża królowa w nocy sama złapała
chmurę w swe boskie ramiona i kiedy król spał, jego odmłodziła, tak,
że nikt go nie poznawał i nie był mu posłuszny. Tym samym to ona
przejęła władzę nad istotami.
By jednak nie pozbawiać ich wszelkich korzyści wynikających z
obecności chmury, zamknęła ją w jednej z komnat i od czasu do czasu
dawała swoim poddanym małe fragmenty chmury w drewnianych klatkach, by
nie mogły uciec i znów zaszkodzić komukolwiek.

~ZakręcOna

Chmurka
Zeus postanowił pewnego dnia przelecieć się nad Kretą. Piękną wyspą, której mieszkańcy czcili największego olimpijskiego boga.
Przelatując nad tą mityczną wyspą, ujrzał swoją świątynię. Licznie szli do niej ludzie. Byli jednak bardzo zmartwieni. Zeus jako dobry bóg, zleciał na ziemię, aby dowiedzieć się dlaczego ludzie są w ponurych nastrojach. Podszedł do jednego z nich i zapytał:
- Człowieku czemuż jesteś taki smutny?
- Zeusie, najwyższy z bogów, ma matka umiera starość zwyciężyła.
Zeus, podszedł do kobiety i zapytał:
- Kobieto piękna, czemu jesteś taka smutna?
- Zeusie najwyższy, ojciec mój umiera. Starość boże, oto powód jego śmierci
Zeus zmartwiony nowiną, iz jego wierni umierają ze starości a kolejne pokolenia smutnieją. Wzniósł się Zeus na swym rydwanie, rozmyślał co wiecznie jest młode i silne. Przyleciał do Olimpu i od razu poradził się Afrodyty najpiękniejszej z bogiń.
- Zeusie, chmury. Zawsze są młode i silne.
Zeus wsiadł w rydwan, wziął ze sobą skrzynki. Uniósł rydwan do chmur, wyciągnął jedną ze skrzynek i złapał jedną z chmurek.
Uczynił tak parę razy, następnie skierował wóz na Kretę. Odszukał tych których pytał wcześniej.
- Macie, nie chcę aby moi wierni byli smutni i umierali ze starości. Ale pamiętajcie nie przedłużajcie zbyt długo swego istnienia na tym padole.
Kobieta chwyciła skrzynkę, pobiegła do swego ojca i podała mu dar pana olimpu. Zeus tym czasem udał się na Olimp.
Po pewnym czasie, Zeus ponownie udał się na Kretę, przelatywał nad świątynią ludzie byli zadowoleni, uśmiechnięci i weseli.
Odkryli, że dar pana olimpu odmładza ich i przedłuża im życie, wkrótce zaczęli dawać chmurki nie tylko ludziom ale i zwierzętom, aby mogły żyć dłużej i czuć się młodziej.

 Prezenty  w postaci obrazków

 

jagoda9910

dominikam1

 

 

 

 

 

 

 

Mity o  Wodzie Młodości

Szetlandka 

"Woda Młodości"

Dawno temu, jeszcze za czasów starożytnej Grecji gdzie rządzili Bogowie Olimpijscy Prometeusz postanowił dla zabawy wkręcić jednego śmiertelnika. Powiedział mu, że wewnątrz góry Olimp znajduje się źródło rzeki Styks, w którym płynie woda dająca 2 razy wolniejsze starzenie się, kazał sobie również przysiąc, że nikomu nie powie o tak cennym źródle. Oczywiście Perseusz (tak na imię miał owy śmiertelnik) zaraz jak tylko przyszedł do domu powtórzył te słowa swojej żonie, które przez przypadek usłyszały ich dzieci. Nazajutrz w szkole pociechy Perseusza powiedziały o tym w szkole. Znając jednak pamięć dzieci pokręciły coś oczywiście i informacja płynąca od nich mówiła, że woda ta znajduje się w jądrze ziemi. Uczniom wystarczyły 2 dni, żeby powstały tysiące teorii na temat magicznego źródła. Tak powstała plotka.

Perseusz, który nie zorientował się, że słowa Prometeusza były jedynie żartem wybrał się do stóp góry olimp. Miał przy sobie jedynie kilof. Podczas jego podróży zauważył go Apollo i zszedł w postaci ludzkiej na Ziemię. Wypytał go gdzie się wybiera i po co mu owy przedmiot. Po czym odszedł. Śmiertelnik szedł dalej przed siebie, aż po 2 godzinach udało mu się dotrzeć do celu. Zaczął uderzać w skałę. Pracował tak przez długi czas, aż trafił na korytarz wysadzany diamentami. Na jego początku ujrzał znak:

Pomyślał, że nie może to być takie trudne. Pomylił się, bowiem korytarz był bardzo długi, a diamenty zmieniały się w to co w danej chwili najbardziej chciał. Jednak wytrzymał, a to co zobaczył warte było cierpienia już chciał biec do źródła jednak coś zupełnie odwróciło jego uwagę. Oto stał przed nim majestatyczny pegaz o tęczowych piórach i oczach tak pięknych, że jedno spojrzenie w nie czyniło człowieka szczęśliwym. Prometeusz nie miał już wątpliwości. To była Rose. Pierwszy koń stworzony przez Posejdona i Atenę. Nie widział jednak źródła. Wtedy zszedł do niego Prometeusz i zaniósł się głośnym śmiechem. Wytłumaczył mu o co chodziło. Perseusz zdenerwował się nie na żarty. Chwilę później przyszedł Hades mocno zdenerwowany tym hałasem. Kazał Prometeuszowi wyczarować to źródło. Hades pozwolił mu wysłać Rose, żeby zaniosła tą wodę gdziekolwiek on zachce jednak sam Perseusz będzie musiał pozostać w tej jaskini i zajmować się kolejnym magicznym stworzeniem, które tu przybędzie do czasu aż kolejna osoba odkryje ten korytarz i go zastąpi.

Prometeusz wykuł flakonik z fioletowego szkła po czym nalał tam wody ze źródła i kazał Rose zanieść go do swojej rodziny. Niestety pegazica po drodze zabłądziła i trafiła z flakonikiem do howrse gdzie mieszka do dziś, a Woda Młodości jest jednym z przedmiotów Czarnego Rynku, który dzięki czarom Gai nigdy się nie skończy.

Szetlandka 

 pasikonik

W dalekiej Mezopotamii, za czasów panowania króla Ergona rzeki pachniały fiołkami. Na łąkach gdzie nie spojrzeć rosły róże, stokrotki, a miejscami nawet i rzadkie paprocie. Najrzadszym jednak zjawiskiem, rośliną której nie można było znaleźć była lawenda. Było to przykre i smuciło wszystkie konie Mezopotamii.
   W tym czasie żył również młody ogier- Belemus. Kasztanowaty, potężnej budowy był synem szlachcica  i mieszkał w dużej wsi. W całym Howrse-świecie nie było przystojniejszego konia niż on. Był on znany w całej Mezopotamii. Każda klacz, młodsza czy starsza traciła dla niego głowę. Zachwycał on swoim wysoko noszonym ogonem, piękną posturą i szlachetną głową. Pewnego dnia Belemus postanowił wybrać się do miasta, bowiem było właśnie Święto Lawendy. Mezopotamscy bogowie w podziękowaniu za to święto mieli zesłać na Howrse kwiat lawendy. Idąc drogą ogier przystanął przy małej łączce. Zgłodniał trochę, a na środku łąki stała jabłoń. Była duża, a jej owoce lśniły niczym słońce. Bez zastanowienia się podszedł do drzewa. Nagle ziemia pod jego kopytami zadrżała. Wśród traw i kwiatów tamtejszej łąki wyrosła najprawdziwsza lawenda. Kasztan był zaskoczony. Powoli, niepewnie zbliżył się do rośliny i wtedy przed jego oczami pojawiła się wysoka klacz. Boska istota nazywała się Erhemenne. Miała czarną niczym heban sierść, a jej grzywa sięgała ziemi. Uwagę zwracały jej niesamowite, lawendowe oczy.  Erhemenne była zachwycona Belemusem. Chciała czym prędzej wyjść za niego za mąż. Ogier przestraszył się karej piękności i stanowczo zaprotestował. Tłumaczył, że jest on za młody, ma dopiero 3 lata, a bogini była dużo starsza od niego. Jak mógł się on związać z dużo starszą klaczą? Ehremenne była zasmucona. Obiecała Belemusowi, że odmłodzi się specjalnie dla niego. Następnego dnia kara klacz poszła po radę do innej bogini- Gai. Wiedziała bowiem, że była ona najmądrzejsza ze wszystkich koni. Boginia wpadła na ciekawy pomysł. Zaczarowała Erhemenne tak, aby w ciągu dwóch miesięcy ona starzała się tylko o jeden. Kara klacz uradowana i zaczarowana wyszła z groty Gai. Tak mijały dni, miesiące i lata. Erhemenne czekała cierpliwie, aż 100 lat i w końcu postanowiła odszukać swego ukochanego. Szukała i szukała. Przeszukała całą Mezopotamię, Howrse, ale nigdzie nie było Belemusa. I pewnego dnia idąc po tej samej łące gdzie pierwszy raz ujrzała ogiera zobaczyła jego zniszczoną stajnię. Wtedy zrozumiała, że kasztan poszedł już do nieba. Smutna usiadła kolo kwiatu lawendy i zaczęła płakać do jednego z jego kielichów.
   Z łez tych powstała Woda Młodości. Woda, która sprawia, że koń starzeje się o jeden miesiąc zamiast o dwa. Swój fioletowy kolor zawdzięcza lawendowym oczom Erhemenne, która tak bardzo pokochała kasztanowatego Belemusa.
                                                                                                                                        
                                                                                                                                                  pasikonik

Mill. 

Skąd się wzięła Woda Młodości na Howrse?

Otóż, dawno dawno temu, w bajkowej krainie zwanej 'Juventud', co w tłumaczeniu na Polski znaczy 'Młodość' była jaskinia. Jaskinia jak każda, była w kształcie lekko okrągłym z niewielkim otworem w tyle. Jednak nie była to zwyczajna jaskinia. Znajdował się w niej wodospad o magicznie świecącym się turkusowym kolorem. Przepowiadano, iż ta woda odmładza wszystkie żyjące stworzenia, aczkolwiek nikt nigdy nie miał odwagi sprawdzić jak działa i czy w ogóle działa.

Acz pewnego dnia, młody, odważny chłopak postanowił odwiedzić jaskinię i sprawdzić działanie Wody Młodości, jak to zwali ją mieszkańcy Juventud. Wyruszył więc wcześnie rano i z trudem przechodząc przez liczne zarośla, błotniste ziemie i strome wzgórza dotarł do jaskini. Gdy już wszedł do niej i zobaczył wodospad, wyciągnął z kieszeni kurtki fioletowy flakonik i napełnił go świecącą wodą. Nie tracąc więcej czasu wypił z tego flakonika łyk niebiańskiego napoju i dał trochę swojemu kucowi, którego wziął ze sobą. 

Po 5 minutach usłyszał brzęczenie w uszach, różne nieznane mu głosy w głowie i co było najdziwniejsze, zaczynała mu się zmieniać skóra. Kurczyła się i świeciła jaśniej od Wody Młodości, gdy nagle zniknął, a po nim pozostał jedynie aromatyczny zapach i dziwnie pachnący dym, który od razu wyczuł kuc i uciekł wyjąc z przerażenia. Gdy wrócił do domu, wszyscy w rodzinie zastanawiali się, gdzie jest ten chłopiec, co rzekomo wyszedł na polowanie z kucem. Ale najbardziej zastanawiali się nad tym, dlaczego kuc wydawał im się mniejszy i chudszy.

Było późno, więc poszli już spać, o dziwo na następny dzień niczego nie pamiętając.

Jakiś miesiąc później niedaleko jaskini przejeżdżała Ow i chciała sprawdzić, co się w niej znajdowało. Ujrzawszy fioletowy, świecący się flakon, wzięła go na Howrse i zgodnie z jej oryginalną nazwą, nazwała płyn w środku 'Wodą Młodości', gdyż przekonała się jak działa. 

- by Mill.

Wiersze z Facebooka

anje

Galop

Po sawannach.

Po lesie.

Przez strumyk skoczy.

Na grzbiecie wspomnienia niesie.

Już zmęczone są oczy.

Ale biegnie dalej.

Dalej, dalej, dalej.

Lecz noc nastała.

Zatrzymała się strzała.

Gdy wóz Heliosa wyjechał na niebiosa,

Gdy obudziła się wiosna.

Ruszył do celu

Na blog

I Love Howrse!

Ania

horse111

Ow ze swym stadem króluje,

a ja wciąż konie hoduję,

To rozrywki to promocje,

są i coraz lepsze opcje.

Czarny Rynek to przygoda

choć nie kupisz na nim bezroga.

Złote Jabłko Ci pomoże,

abyś konia miał w kolorze.

Jest zabawa są zawody,

to początek tej przygody.

Konie boskie są jak z bajki,

swym władcom dają niespodzianki.

Choć ten wiersz się nie rymuje,

to Kwarc w Rogu nas ujmuje!

Kochasz konie?

Zobacz sam wejdź na Howrse 

Powiedz TAK!

gracz horse111

prawa autorskie zastrzeżone

Inne wierszyki:

Mill. 

 Z samego rana, gdy kogut pieje,
na I-love-howrse już dużo się dzieje.
Adencjo, z uśmiechem, opisuje rasy,
gdy Bella w krótkiej przerwie, wyjeżdża na wczasy.
Invi wyniki konkursu przedstawi,
a joanne piękny nagłówek nam wszystkim wstawi.
Mugi w internecie ciekawostkę znajdzie,
a Ewa dobrą zabawę odnajdzie.
Na koniec, Domi otworzy nam serca,
zwierzętom pomożemy, nie dopadnie ich morderca.
Miło, zabawnie, szybko czas zleci,
bo I-love-howrse najjaśniej z gwiazd świeci.