Czas i na mnie...

Witajcie. Na początku chciałem szczerze przeprosić tych, którzy czekali na post z serii przedmiotów z CR. Mam nadzieje, ze pojawi się on na blogu, jednak nie z mojej klawiatury.

Jak pewnie się większość z Was domyśla - odchodzę. Po wspaniałym roku i paru miesiącach. Powód? Było ich kilka i nie chce ich ujawniać przed Wami. Najważniejsze, ze moja decyzja jest przemyślana i mam pełną świadomość co robię.

Teraz czas na podziękowania. Oczywiście dziękuję wszystkim osobom, które przewinęły się podczas mojej "pracy" na tym blogu. Nie sposób Was wszystkich wymienić. Dzięki za wspólne chwile spędzone na rozmowach, za możliwość pracy z tak utalentowanymi ludźmi i za możliwość kształcenia swoich umiejętności. Na moje szczególne podziękowania zasługują jednak dwie osoby:

Invisible.♥ - Dzięki za wszystko. Dużo Ci już pisałem na FB, wiec wiele nie muszę dodawać. Profesjonalistka i po prostu ciepła osoba. Kłaniam się nisko.

Hiena - redaktorka wspaniała, a człowiek cudny. Nigdy nie znalem osoby tak cierpliwej, wyrozumiałej , a jednocześnie tak pomocnej. Dzięki tobie nie tracę nadziei w ludzkość. Pamiętaj jednak o alimentach :*

No i oczywiście dziękuje CZYTELNIKOM. Za to, ze po prostu byliście. Czasem pochwaliliście mnie, a innym razem byliście kubłem zimnej wody. Bo to co ten blog ma w sobie prawdziwego to na pewno Wy!

Pozostaje pytanie: Co dalej? - z blogiem i ze mną. Fakt na blogu źle się dzieje i na chwile obecna pikuje mocno w dol. Ale ja wierzę. Wierzę w nowych redaktorów i ich potencjał. Teraz potrzebny jest nabór! Może to nie koniec...
A co ze mną? Na razie nie zmierzam "pracować" nigdzie, ale pamiętajcie ,,Nigdy nie mów nigdy". Może gdzieś, kiedyś będziecie mogli przeczytać mój post. Może i na tym blogu...

Nie przejdziemy do historii i literatury
Nie będziemy stali strojni w brązy i marmury
świat się nagle jak kołyska wokół zakolebie
I znajdziemy naszą przystań, nim zgubimy siebie

Adencjo